76.

- Nie płacz kochanie -Hudson uśmiechnął się- Nic się nie stało, prawda?
- Rozumiesz, że jestem zły? Kocham cię ale jestem zły. -powiedział Rose nieco markotnie, po czym spojrzał na niego z miną zbitego psa.
- Nie patrz tak na mnie, no... No Axl...
- Nie był byś zły gdybym cię zdradzał?
- Kocham cię, wybaczę ci wszystko.
Rudzielec zamyślił się chwilę, Slash w tym czasie puścił go i usiadł na łóżku. Przypomniał sobie o leżącej tam kartce, którą widział już wcześniej i miał zamiar przeczytać. Sięgnął po nią.
- Nie! Zostaw, zostaw to! -Axl nagle rzucił się w jego stronę, usiłując zabrać mu kawałek papieru.
- Ale o co chodzi? To twoje?
- Zostaw to kurwa i tyle! Zostaw!
- Co starasz się ukryć? -Saul posłał mu nieufne spojrzenie.
Rose dorwał kartkę, schował ją do kieszeni spodni.
- Dajmy temu spokój.
Mulat wzruszył ramionami, pociągnął chłopaka w swoją stronę, sprawiając, że ten usiadł mu na kolanach.
- A ja mam dla ciebie propozycję... -uśmiechnął się Hudson, przytulając go.
Rudzielec spojrzał na niego zaciekawiony, odruchowo zacisnął dłoń na jego koszulce.
- Kawałek stąd jest taki ładny dom: ten jasnozielony, widziałeś go, prawda? -kiedy Axl przytaknął, gitarzysta kontynuował- Ten dom jest na sprzedaż, ja mam pieniądze by go kupić i... chciałbym mieszkać sam z tobą.
- ...Żartujesz, prawda? Moglibyśmy się wyprowadzić? -wokalista aż pisnął ze szczęścia- ...Zajebiście...
- Chciałbyś mieszkać ze mną?
- Głupio pytasz, cholera jasna! Jasne, że bym chciał! -Rose zaczął radośnie podskakiwać, co rozbawiło jego chłopaka- My... sami! Miałbym cię na wyłączność! ...Aaa, jakbyśmy się przeprowadzali to...
- To?
- To niby kto by targał te wszystkie rzeczy? Moje ubrania, kolczyki, bransoletki?
- No jak to kto? My. -zaśmiał się Hudson.
- My? W sensie... ja też?! Miałbym dźwigać?!
- Tak, kochanie -Kudłaty uśmiechał się łagodnie- Słaby w rękach to ty przecież nie jesteś.
- Nie znasz się! -zaskrzeczał Axl oburzony- Jestem delikatny!
Z kuchni odezwał się telefon. Slash wstał, a Axl jakby nigdy nic wyciągnął się na łóżku mrucząc jak kot.
-Nie idziesz odebrać? -zapytał Kudłaty trochę zdziwiony- Przecież zawsze pierwszy leciałeś jak ktoś dzwonił.
-Nie chce mi się, poza tym... Przytyło ci się chyba trochę, kochanie. -wyszczerzył się Rudy wskazując palcem na brzuch Hudsona- Mała rundka na dół na pewno dobrze ci zrobi. A ja... muszę się uczesać. Patrz jak ja wyglądam! -Rose uniósł do góry swoje lekko potargane włosy.
Saul spojrzał na niego wymownie, pokręcił głową i wyszedł z pokoju. Szedł spokojnie korytarzem ze spuszczoną głową. Nie zauważył gdzie zaczynają się schody, więc dość boleśnie i z hukiem zleciał na dół. Doczołgał się do telefonu i starał się dowiedzieć z kim rozmawia.
Gdy do gitarzysty po kilku minutach powtarzania dotarł fakt, że ma wątpliwą przyjemność rozmowy ze wściekłym menadżerem, zerwał się na równe nogi.
Zapewne Alice, Izzy i Axl słyszeli, jak Slash stara się z opanowaniem wyjaśnić sytuację, która miała miejsce na koncercie.
- To nie była nasza wina. Zrozum. Raczej sami byśmy nie zrzucili na tłum tych zdjęć, prawda? ...Nie, nie wiem skąd je miał... Nie wrzeszcz. Mówię Ci, że nie wiem.
Po kilku kolejnych, długich minutach był już na skraju cierpliwości, więc wziął kilka głębszych wdechów, policzył w myślach do dziesięciu i kontynuował rozmowę.
- Tak. Widziałem te gazety. Skąd ja mam wiedzieć co Steven robił na gej party? Nie zmieniaj tematu! Przecież chodzi Ci o koncert, tak? ...Co z nim zrobimy? Może lepiej zostawmy go w spokoju? I tak go nie namierzymy. On jest... wszędzie.
Slash przerwał w pół słowa rozżalonemu menadżerowi i rzucił telefon rozłączając się.
Wziął paczkę fajek leżących na blacie i podreptał na górę. Zapukał do Izzy'ego. Alice siedziała na ziemi trzymając w rękach gitarę. Hudson porozmawiał chwilę ze Stradlinem i skierował się do swojego pokoju. Bez słowa wyjaśnień złapał Axla za rękę i targał go na dół. Rose o dziwo nie szarpał się tak bardzo i nie domagał się natychmiastowych wyjaśnień.
- Powiemy im o przeprowadzce. Teraz cicho. Ja się tym zajmę. -powiedział Kudłaty.
Kiedy prawie wszyscy zebrali się w salonie, patrzyli wyczekująco na Slasha.
- Co jest grane? -zapytał Izzy lekko zaniepokojony.
Hudson miał już się odezwać, gdy do domu wpadli blondyni. Jeden najwidoczniej w świetnym humorze obejmował drugiego, mruczącego coś pod nosem z opatrunkiem na nosie i założonymi rękoma.
Duff spojrzał wymownie na Stevena i prawie warcząc z przymrużonymi oczyma powiedział cicho:
- Ja się wcale nie bałem, rozumiesz?
Adler poklepał go po plecach i posadził obok siebie na kanapie.
- Co tu takie zbiorowisko? Stało się coś? -dopytywał się perkusista nadal się szczerząc.