84.

- Steven... Żyjesz? -spytał lekko zdenerwowany głos wokalisty w słuchawce.
- Tak, tak, żyję. Czy... mógłbyś powtórzyć?
- Pytałem czy żyjesz.
- Nie to, to wcześniej -westchnął perkusista.
- Steven.
- Jeszcze wcześniej.
- Kurwa, przestań powtarzać "wcześniej", przyjedź, przepchnij tą niedojebaną rurę i spierdalaj!
- O to mi właśnie chodziło -Adler odchrząknął, wcielając się w rolę hydraulika- To... czekaj, jak z tą rurą?
- Potrzebuję czegoś dużego, naprawdę dużego. Inaczej - nie ma opcji -odparł rudzielec jakimś dziwnym tonem. I się rozłączył.
Steven miał dziwne myśli. Postanowił jednak iść do Rose'a.
Kiedy po niecałych dwudziestu minutach był już pod jego drzwiami, usłyszał z głębi domu głos tegoż rudzielca.
- Właź, stary!
Więc wszedł. Jakgdyby nigdy nic. Jednak się trochę ciekawsko rozglądał, albowiem go tu wcześniej nie było.
Spod schodów wyszedł Axl. Logika i zdolność dedukcji Stevena pozwolił mu zrozumieć, że pod schodami są drzwi. Zapewne do łazienki, bo Rose wyszedł mokry i nagi, z ręcznikiem przewieszonym przez ramiona.
- No cześć... -wymruczał, odgarniając włosy. Rzucił Adlerowi krótkie spojrzenie w oczy, po chwili jego wzrok skierował się na rozporek chłopaka.
- Axl, posrało cię..? -zapytał blondyn, robiąc niepewnie krok w tył- Co zamierzasz? Miałem tu tego... rurę przepchnąć, nie?
- Rozmyśliłem się. PRZEPCHNIJ MNIE! -wrzasnął, rzucając ręcznik pod nogi perkusisty. Ten spojrzał mu w oczy. Podkrążone przekrwione oczy, niepotrafiące utrzymać się na jednym punkcie dłużej niż pięć sekund. Jebało od niego wódką i fajkami.
- Axl, ty masz faceta!
- Chuj, kurwa, pierdolenie! Bóg stworzył mnie, abym czynił dobrze bliźnim, a kto jest mi bliski, komu jeszcze nie zrobiłem dobrze?! No kto?! -zaczął wymachiwać rękoma- Ty, Steve. Muszę ci zrobić dobrze. To moja misja życiowa, rozumiesz?!
- Ale Slash!
- Milcz, skurwysynu! -wrzasnął Rose na całe gardło- Przepchnij mnie kurwa, zapłacę!
Taka opcja wydała się Stevenowi całkiem na rękę. Znaczy nie na rękę, bo na ręcznym nie jechał od czasu wizyty na gej party, no, ale wiadomo o co chodzi. Porucha sobie i dostanie pieniądze, czy to nie fajne? Fajne, a jakże, no w chuj!
- Dobra, Axl. Traktuj mnie jednak jako profesjonalistę i...
- Hard fucking, kurwa! Wszystkie możliwe pierdolone pozycje do pierdolenia w każdym możliwym pierdolonym miejscu tego pierdolonego domu! Pierdol mnie Steven! -skrzeczał rudzielec, usiłując rozebrać perkusistę.
Adler rozbierał sam siebie, kiedy chłopak ciągnął go w stronę łazienki. Zdejmował spodnie, będąc już bez koszulki. Rose stał już pod prysznicem i obmacywał się po jakże boskiej dupie.
- Axl... Mydło ci upadło...
- Nic nie dzieje się przypadkiem, mój drogi -wyszeptał wokalista.

Duff przemierzał miasto, kręcąc biodrami. Ten sposób chodzenia najwyraźniej wszedł mu w nawyk. Przyzwyczaił się. Nagle tuż przed nim, z piskiem opon, zatrzymała się taksówka, z której wylazł Sir Hudson.
- Co ty kurwa robisz?!
- Idę, bo co? -odpowiedział niewinnie McKagan.
- Stary, masz gołą dupę! -Slash chcąc obronić honor kumpla, zasłonił jego pośladki własnymi dłońmi. Miły gest nie ma co.
- O, faktycznie -basista uśmiechnął się słodko. Czy serio mógł tego nie zauważyć? Można nie zauważyć, że ma się gołą dupę? Trzeba być Duffem.
- PEDAŁY! -wrzasnął ktoś z ulicy.
- A kogoś to kurwa dziwi?! -odkrzyknął ktoś inny.
- Morda chuje! -wydarł się Hudson. Duff co prawda nieźle go ostatnio wkurwił tą akcją z Axlem, ale przyjaźń to przyjaźń i kumpla ratować trzeba.


Pozdrowienia dla Izzy od Michasia
Od Pauliny dla Szamana
Ode mnie dla Hasbenda
Ogólnie to chyba dla wszystkich, joł.  
I dla Anonimowego jasnowidza komentującego poprzedni rozdział. Widzisz? Widzisz? 


I dzięki Michałowi za przepychanie rury łomatko! 
Znaczy w opowiadaniu, zboczuchy.