86.

 Steven leżał na Axlu, a Axl tym razem na stole. Perkusista coraz szybciej poruszał biodrami i coraz intensywniej pojękiwał. Rose mruczał głośno, całkiem zadowolony, mrużył oczy. Co pewien czas starał się całować Adlera. Obydwóm sprawiało to sporą przyjemność. Rudy odwrócił na chwilę głowę.
- Meeeow.
Kot siedział na stole przyglądając się z zaciekawieniem temu, co się działo. Więź, która łączyła go z Axlem nakazała bronić swojego "właściciela" przed tym co właśnie robił Zły Pan Candy'emu nie znany.
- S-spierda-alaj! -wyjęczał wokalista, zastanawiając się, jakim cudem rudy kociak wrócił z odległego lasu, do którego wywiózł go wraz ze Slashem.
Steven nie zauważywszy wcześniej kota, właściwie nie wiedząc o jego istnieniu spojrzał zdziwiony na pana ruchanego.
- Spierdalaj powiedziałem. Juuuuż..! -przeciągnął Axl, wyginając się w łuk.
Adler nadal wgapiał się z dziwną miną w zaciśnięte oczy Rudego.
- Meeeeow! -kot wydając bojowy okrzyk, skradał się powoli do niczego nie podejrzewającego blondyna.
Axl zdołał zza burzy kłaków perkusisty dostrzec małe, błyszczące, białe ząbki kota.

* * *

Sir Pudel po bohatersko wygranej walce ze szkłem w dupie Duffa i odstawieniu chłopaka do domu, z uśmiechem na twarzy zbliżał się do drzwi wejściowych. Spodziewał się zastać Axla czeszącego włosy, czy strojącego się przed lustrem. Rozważał też możliwość, że zasnął wykończony zmywaniem naczyń, a wtedy mógłby obudzić go kładąc mu węża na twarz. Albo i nie węża.
Wyciągnął dłoń, by otworzyć drzwi. Wtedy one jakby otwarły się samoistnie, a w progu zastał lekko zmieszanego Stevena. Miał zaróżowioną twarz, rozczochrane włosy i dość nieregularny oddech. Nie miał za to koszulki, zapiętego rozporka i butów na nogach - trzymał je w rękach.
Slash zmierzył go wzrokiem i czekał na jakieś słowa z jego strony.
- Saul... bo… bo zlew macie zapchany. No, a ja umiem przepychać i to nawet nieźle, sam wiesz. Zlew umiem przepychać znaczy się. Ale to jest naprawdę trudny przypadek… I jestem pewien, że tobie uda go się dobrze przepchać.
Hudson nic nie odpowiedział, bo Adler szybko zniknął za sąsiednim domem.
Kudłaty wzruszył ramionami i odstawił pudełko z żywą zawartością na podłogę w przedpokoju, po czym wkroczył do salonu. Rose leżał zgrzany i spocony na kanapie, w samych bokserkach, co wzbudziło podejrzenie u jego chłopaka.
- Cześć kochanie.
Gitarzysta usiadł koło Rudego. Ten natomiast szybko zerwał się na nogi i jednym ruchem założył spodnie.
- No co? -zapytał, przesłodko się uśmiechając.
- Dlaczego się tak dziwnie zachowujesz? -spojrzał na niego, już jakby mordując Stevena mentalnie.
- Ale, że jak?
- No dziwnie.
- Ja tylko pomagałem Stevenowi rurę przepchać.
Slash posłał mu nieufne spojrzenie po czym sam postanowił zająć się nieszczęsnym zlewem.
Grzebiąc w rurach natrafił na coś, co w dotyku przypominało mokre futro.
Rudzielec stał za nim, oblizywał palce z resztek [guess what!] i z zaciekawieniem obserwował zmagania Kudłatego.
Po chwili Hudson wyjął z odpływu coś rudego, puchatego i najpewniej zdechłego.
Podstawił to pod nos wokalisty, który odskoczył na drugi koniec kuchni.
- Weź to, weź ode mnie! Weź! -piszczał spanikowany- To nie żyje i śmierdzi! -dokończył chowając się za spory stół kuchenny i tuląc do jego nogi.
Slash zdziwiony odłożył zwłoki kota na bok. Przyniósł swoje duże pudełko.
- Kupiłeś? -zapytał wokalista, podnosząc się z podłogi.
- No kupiłem. Zaniosę go do terrarium, powinno mu się tu spodobać.
- Trzeba go jakoś nazwać! -wrzasnął radośnie Axl z iskierkami w oczach, spoglądając jeszcze raz z obrzydzeniem na zdechłego zwierzaka leżącego przy zlewie.
- To ty myśl nad imieniem, a ja pójdę nakarmić węża. -wyszczerzył się biorąc ostrożnie pudełko i zwłoki Candy’ego.
- To za ten przerwany seks skurwielu. -wyszeptał chytrze wokalista, z wielkim uśmiechem zacierając dłonie.
- Ej, jaki seks? -Hudson odwrócił się i spojrzał na niego podejrzliwie.
- Seks? Jaki seks? Ja powiedziałem... ee... marchewka?
- Niech ci będzie -burknął Kudłaty.