87.

Kilka dni później.
Cisza w L.A.
Dzień był nadzwyczaj spokojny, chyba jeden z najnudniejszych dni w Los Angeles. Zamiast dwóch tysięcy pijanych kierowców złapano tylko pięciuset, zamordowano jedenastu ludzi, choć zazwyczaj w "nienaturalny sposób" ubywało około czterdziestu. I tak dalej, tak dalej, dalej.
Wybiła osiemnasta. Slash ubrany porządniej niż zwykle, zszedł po schodach na parter, gdzie Axl popijał słodką kawę, rozłożony na kanapie. Poprawił koszulę, poprawił sprzączkę przy pasku, włosy tak jakby ogarnął i przysiadł się do swojego rudzielca.
- Kochanie, jak się dziś czujesz? -wymruczał mu do ucha.
- Całkiem nieźle, a czemu pytasz? Coś się stało? -zapytał Rose, uśmiechając się delikatnie, po czym pocałował Hudsona w tę jego bujną czuprynę.
- Chciałem cię gdzieś zabrać -mruknął w odpowiedzi gitarzysta, odwzajemniając uśmiech- Więc jak?
- Ale... ale... ale... Boże, zlituj się, jaki ja jestem nieogarnięty! -pisnął wokalista, zrywając się z kanapy jak oparzony- Kochanie, nie moglibyśmy posiedzieć w domu? Proszę...
- Nie ma sprawy. Wszędzie dobrze, byleby z tobą. Zaczekaj, zaraz przyjdę.
Kudłaty odgarnął sobie włosy z czoła, puścił rudemu oko i wyszedł z domu.
"Zaraz przyjdę" Axl potraktował jako "Pozwalam ci się ogarnąć" - tak więc popędził na górę i wpadł do swojej wielkiej garderoby - ulubionego miejsca w domu. Zaczął przegrzebywać wszystkie najlepsze ubrania, znalazł nawet błyszczącą kieckę ciotki Zoe, ale to nie było to czego szukał. Chwycił w końcu krótkie spodenki, jedną z kilku par glanów - tę najbardziej czystą - i pobiegł do garderoby swojego chłopaka, by "pożyczyć" białą koszulę z długim rękawem.
Kiedy akurat skończył układać włosy, rozległ się dźwięk otwieranych drzwi wejściowych. Po krokach szło poznać, kto przyszedł. A któż by inny, jeśli nie Slash?
Rose wolno zszedł na dół, kręcąc biodrami, a to wychodziło mu sto razy lepiej niż Duffowi. Hudson nie mógł oderwać od niego wzroku. Od krótkich spodenek ledwie widocznych spod jego koszuli. Jego biodra, o matko. Nogi. Axl, ruda cholero, dlaczego na codzień nie nosisz aż tak krótkich spodni?
Gitarzysta usilnie starając się ukryć podekscytowanie, chwycił chłopaka za rękę i wyciągnął na ogródek. Wszyscy sąsiedzi chyba gdzieś wyjechali, cisza niesamowita. No tak, w końcu... piątek wieczór.
Słońce zachodziło, wisiało nisko pomiędzy dwoma domami z sąsiedztwa. Niebo było różowe. Rose westchnął z zadowolenia, siadając na miękkiej trawie. Kudłaty usiadł tuż obok, kładąc między nimi butelkę Nightraina, a przy swoich nogach starego dobrego akustyka, nie tykanego już w ogóle od dawien dawna.
- Romantyczny wieczór przy winie, skarbie. Co ty na to? -rzucił słodko w stronę ukochanego.
- Nie odmówię -odpowiedział rudzielec, odgarniając włosy na jedno ramię.
Hudson przytulił chłopaka do siebie, głaszcząc go po włosach. Było ciepło. Nawet nie wiedział, czy to jego ciało czy powietrze. Zaczął gładzić jego udo, a ten w myślach stwierdził, że Slash jest idealny. Idealny pod każdym względem, idealny dla niego, idealny chłopak, idealny kochanek, idealny gitarzysta z idealnymi włosami, idealnym chujem i idealnym wszystkim co się jeszcze dało. Nawet oddychał idealnie. Zamknął oczy.

Steven od dłuższego czasu siedział na schodach przed domem, wpatrywał się w jedyną na niebie różową chmurkę, nie mając nic innego do roboty. Nudził się i tyle.
- Wata cukrowa! -pisnął Duff, wyskakując zza krzaka i wymachując długim patyczkiem w powietrzu. Najwyraźniej chciał zgarnąć tę chmurkę z nieba. Oczywiście cały czas biegał z gołym tyłkiem, a kiedy się zatrzymał i zawiał wiatr, jego chuj zaczął majestatycznie powiewać.
- Steve, popatrz jak śmiesznie! -wypiszczał, pokazując na swą męskość. Brzmiał jakby nawdychał się helu.
- ...Co ty brałeś? -zapytał Adler, zamykając jedno oko.
- Naćpałem się tobą -westchnął basista, kładąc się u stóp chłopaka.
- O Boże... -mruknął Steven, po czym, ku delikatnemu zdziwieniu Duffa, poszedł do domu. Wrócił jednak po chwili, mężnie dzierżąc w dłoni bokserki McKagana- Mam cię ubrać czy sam to zrobisz?
- Nie! Steven, nie rób mi tego! -zawył rozpaczliwie, zdejmując swą boską koszulkę- Ja muszę... muszę żyć w zgodzie z naturą!
- Duff, co ci kurwa je... -nie dokończył, bo to co zrobił chłopak odebrało mu mowę. A mianowicie, seksowny i nagi basista wybiegł na sam środek ulicy i wymachując rękoma krzyczał "Peace, ludzie, peace! Bóg was kocha! Ja was kocham, bracia i siostry, PEACEEE!". Na szczęście dla nich obu, pewna oburzona starsza pani rzuciła w niego torebką. A cela miała jak się patrzy, bo trafiła w sam czerep. McKagan upadł.