88.

Slash właśnie kończył grać improwizację z wyznaniami miłości dla rudzielca. Axl nie wiedząc za bardzo co zrobić, rzucił mu się na szyję i mocno przytulił. Zaczęli się całować. Było już całkiem ciemno, atmosferę podkręcało to, że na dzielnicy wyłączyli prąd. Został tylko nie elektryczny księżyc.
- Axl..?
- Tak?
- Czy ty mnie kochasz? -zapytał nieśmiało Hudson- Bo ostatnio było jakoś dziwnie i...
- Głupi. Jasne, że cię kocham. Nie pamiętasz jak wparowałem ci do pokoju, żeby to powiedzieć? Kocham cię. Dlaczego miałbym przestać?
- Bo... bo ty masz jakieś kurewskie zapędy.
- Co?! Ja mam kurewskie zapędy?! -fu(c)knął Rose, podnosząc się z oburzeniem z trawy.
- Kochanie, to nie tak miało zabrzmieć, przepraszam!
- Jeb się -warknął. I byłby sobie poszedł, gdyby nie Pudel ściskający jego seksowne nogi.
- Kochanie, kochanie, przepraszam, no chodź, jesteś mój i tylko mój i wcale nie jesteś kurwą i kocham cię najbardziej na świecie i... I włosy masz najśliczniejsze!
Rose uniósł brwi, patrząc na niego wyczekująco.
- No i masz boski tyłek i ślicznie śpiewasz i masz takie zajebiste usta i...
- Dobra -rzucił Axl, przytulając się do Kochania- Ale szlaban na seks.
- Może być. Wszystko dobre byle z tobą -Slash znów głaskał jego rude, śliczne włosy. Ideał. Zaczął coraz poważniej myśleć o ich przyszłości.
- Zimno mi -mruknął cichutko Rose, miziając gitarzystę nosem po szyi- Chodźmy do domu.

- Touch me, I'm sick! -śpiewał McKagan, wijąc się na łóżku. Steven patrzył z politowaniem na pierdolniętego chłopaka i zastanawiał się, co tak na niego działa. Postanowił zasłonić okna, bo światło ulicznych latarni drażniło jego oczy. I właśnie kiedy przesunął zasłonę, coś zabrzęczało, coś zaszeleściło i po podłodze przetoczył się malutki słoiczek z tabletkami. Adler skądś to gówno kojarzył. Chwycił naczynie i zaczął machać nim przed oczami nieogarniętego basisty.
- Brałeś to? Brałeś? Powiedz mi co to jest, bo ja to znam skądś! -warczał.
- I won't live long, and I'm full of rot! -Duff kontynuował piosenkę, patrząc na perkusistę tak, jakby go nie było w ogóle- Gonna give you ~ giiiirl ~ everything I got!
- Ja pierdolę, Duff! Odezwij się do mnie, rozumiesz?! Odezwij się. Do mnie! -Steven zaczynał panikować- Proszę...

Było coś koło drugiej w nocy. Slash słodko spał, śliniąc się na poduszkę. Axl obudził się, słysząc z parteru dzwoniący telefon.
- Kto to kurwa jest? -pomyślał zarazem wściekły i zaciekawiony. Okrył Hudsona szczelniej kołdrą i zszedł po cichutku na dół. Starał się bardzo, by go nie obudzić.
- Kto chce czego? -rzucił mrukliwie do słuchawki.
- Cześć Axl, chciałbym się spotkać -odpowiedział znajomy głos- Naprawdę nie chcę ci nic zrobić, to poważna sprawa, proszę...
- Josh? No... no dobra. A kiedy i gdzie?
- Jeszcze dzisiaj, znaczy, no, przed świtem. Czwarta rano, nieczynny dworzec kolejowy.
- Mam być sam? -zapytał Rose trochę niepewnie.
- Najlepiej by było. Bo wiesz... -głos McCruela brzmiał coraz bardziej tak, jakby ten miał się zaraz rozpłakać- Wszystko przez tego skurwysyna i... chciałbym ci, nawet muszę to wy...
- Josh? Jesteś tam?

Rozdział jest trochę krótki. Podzieliłam większy fragment na trochę mniejsze części, rozkminiajcie sobie co będzie dalej. C:

A teraz odsyłam wszystkich do działu Informacje, albo prosto na naszego pingera!